Dr Zbigniew Sobol
(1926-2020)
Urodził się 25 lutego 1926 roku w Chełmnie, jako syn majora Władysława Sobola i Wandy Sobol z domu Perkowskiej. Wybuch II wojny światowej spowodował rozłąkę z ojcem. W wieku 13 lat, wraz z matką, zmuszony został do ucieczki z ojczyzny. Schronienie znaleźli w Szkocji, gdzie ukończył szkołę podstawową i rozpoczął studia na Polskim Wydziale Medycznym na Uniwersytecie w Edynburgu, które ukończył w 1948 r. Po ukończeniu studiów praktykował w szpitalach w Wielkiej Brytanii. Specjalizował się w chirurgii ortopedycznej. W 1950 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. W 1964 roku przeniósł się do South Bend w stanie Indiana. Przez ponad 60 lat praktykował medycynę w Północnej Indianie.
Oprócz swojej lokalnej praktyki dr Sobol uczestniczył w ponad 24 zagranicznych misjach medycznych do Polski, Jamajki i Kenii. Dzięki tym misjom, jak często powtarzał, pragnął, chociaż w części, spłacić dług wdzięczności za pomoc jaką otrzymał podczas wojennej tułaczki i jako powojenny uchodźca.
Po upadku systemu komunistycznego w 1989 roku odwiedzał Polskę każdego roku.
Angażował się w wiele akcji charytatywnych, w tym w organizację funduszu stypendialnego i wsparcia dla szczególnie uzdolnionej młodzieży. Był pomysłodawcą powstania Funduszu Pamięci Polskiego Wydziału Lekarskiego przy Uniwersytecie w Edynburgu mającego wspierać młodych lekarzy pragnących zdobywać wiedzę i umiejętności w Edynburgu.
W 2008 roku został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP w uznaniu za pracę medyczną i charytatywną.
Dr Sobol był członkiem American College of Surgeons i honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego.
Niezwykle skromny i dobry człowiek, przyjaciel potrzebujących. Najlepszym potwierdzeniem niech będzie anegdota. Eve, żona doktora Sobol, zauważyła, że trzeba sprawić mężowi nowe ubranie. Uradowana przyszła z zakupów i zaczęła pokazywać, jakie piękne rzeczy udał się jej kupić. Doktor uśmiechnął się z wdzięcznością i powiedział. – Piękne, bardzo dziękuję. Myślę jednak, że w Polsce na pewno są ludzie, którzy bardziej potrzebują tych ubrań. Zapakuj proszę wszystko i wyślij.
Drogi Zbyszku, mógłbym długo wyliczać Twoje zasługi dla Polski. Byłeś niestrudzonym, aż do ostatniej chwili, gdy z niezwykłym zapałem rzuciłeś się w wir pracy „Lekarze bez Granic”. Czym byłyby jednak Twoje dokonania wobec zalet serca, szlachetności charakteru, bezinteresownej przyjaźni i uczuć, prawości i sprawiedliwości. Takim pozostaniesz w naszej pamięci.
Zmarł 17 lipca 2020 r. po długotrwałej chorobie. Pochowany został na cmentarzu w South Bend w Stanach Zjednoczonych.
W imieniu PTOiTr
Prof. dr hab. med. Andrzej Nowakowski