Urodził się w 1900 roku w Aleksandrówce, ziemi kijowskiej. Studiował w Poznaniu w latach 1923-1928. Dyplom lekarza w 1928 r., habilitacja w 1946 r. W latach 1928-1939 pracował w Poznańskim Zakładzie Ortopedycznym im. B. S. Gąsiorowskiego jako asystent Ireneusza Wierzejewskiego, a następnie dr. M. Grobelskiego. Od 1938 roku był prymariuszem i zastępcą dyrektora Zakładu. We wrześniu 1939 roku był lekarzem wojskowym. Po krótkim pobycie w niewoli uruchomił, a następnie w latach 1940-1944 kierował Szpitalem „Palladium” dla gruźlicy kostno-stawowej w Otwocku. W 1945 roku zorganizował i został kierownikiem drugiej w Polsce (po Poznaniu) Kliniki Ortopedycznej we Wrocławiu. Przedwczesna śmierć przerwała jego owocną działalność. Narzędzie jego pomysłu zwane „wolszczanem” (rowkowe dłuto) jest bardzo przydatne i używane do dzisiaj. „Człowiek rzadkiej wartości i kolega niezrównanej dobroci”, jak napisał o nim we wspomnieniu pośmiertnym W. Dega. Zmarł w 1946 roku.
