Urodził się 24 lipca 1934 roku w Jarosławiu. Od 1952 r. studiował na Wydziale Lekarskim AM we Wrocławiu. W 1958 r. rozpoczął pracę zawodową w Państwowym Przedsiębiorstwie „Uzdrowisko Świeradów” w Świeradowie Zdroju. Od 1959 r. pracował w Klinice Chirurgii Ortopedycznej ŚAM w Bytomiu. W 1962 r. uzyskał specjalizację I st. z zakresu ortopedii i traumatologii. W tym czasie zorganizował Oddział Rehabilitacji Schorzeń Narządu Ruchu w Górniczym Centrum Rehabilitacji Leczniczej i Zawodowej w Reptach Śląskich. W 1963 r. awansował na stanowisko st. asystenta i objął kierownictwo Pracowni Elektrodiagnostycznej. Stopień doktora medycyny uzyskał w 1964 r. Od 1965 r. kierownik Oddziału Dziecięcego Kliniki Chirurgii Ortopedycznej ŚAM. W tym samym roku uzyskał II st. specjalizacji z ortopedii i traumatologii. W latach 1972-1973 kierował Oddziałem Urazowo-Ortopedycznym w CSG w Bytomiu. W 1973 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego. W latach 1984-1987 pełnił obowiązki kierownika Kliniki Ortopedii, otrzymując następnie nominację na stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Ortopedii ŚAM. Stanowisko profesora nadzw. otrzymał w 1990 r., a prof. zw. w 1997 r. Zainteresowania naukowo-badawcze koncentrowały się na elektromiografii, skoliozie, endoprotezoplastyce, rozwojowej dysplazji stawu biodrowego. Metody diagnostyczne stosowane w neurologii przeniósł do badań w ortopedii, a w szczególności do badań dzieci z porażeniami po chorobie Heinego-Medina. Jest autorem lub współautorem kilku opatentowanych wynalazków. Do najbardziej znanych należą: przyrząd pomiarowy ortopedyczno-radiologiczny, kątomierz do pomiaru kąta Cobba na radiogramach, zestaw do badania psychoruchowego, młotek neurologiczny, zestaw do pośredniego badania napięcia mięśniowego. Odznaczony m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”. Zmarł 6 lutego 1998 roku.