Urodził się 11 lipca 1916 roku w Zagórzu, specjalista ortopedii i chirurgii urazowej, dr hab. med. Absolwent Akademii Medycznej w Gdańsku w 1948 r. Studia medyczne rozpoczął w 1936 r. na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1939 r. brał udział w kampanii wrześniowej jako lekarz Armii Karpaty i Armii Małopolska. W listopadzie został aresztowany przez władze sowieckie i skierowany do obozów pracy przymusowej. W 1942 r., wraz z Armią Polską w ZSRR, ewakuował się przez Iran do Włoch. Po przeszkoleniu spadochronowo-dywersyjnym, w maju 1944 r. wylądował na ziemi polskiej – działał jako oficer Armii Krajowej. Aresztowany w grudniu 1944 r. opuścił więzienie w 1946 r. i kontynuował studia lekarskie. Od 1948 r. pracował na Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej, a od 1953 r. jako adiunkt w Katedrze i Klinice Ortopedii Akademii Medycznej w Gdańsku. W okresach wakatu profesora pełnił obowiązki kierownika Kliniki. Doktorat uzyskał w 1961 roku. W 1961 r. objął stanowisko ordynatora Oddziału Urazowo-Ortopedycznego w Szpitalu Miejskim w Gdyni, które piastował do czasu przejścia na emeryturę w 1981 r. W 1974 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. Jest współautorem podręcznika Zygmunta Ambrosa Zarys ortopedii ogólnej. Odznaczony za działalność w czasie wojny Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Armii Krajowej, a za pracę zawodową Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 26 sierpnia 1985 roku.