Urodził się 24 kwietnia 1928 r. w Śliwowie. Studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1947-1952. Po uzyskaniu dyplomu lekarza rozpoczął pracę w nowo organizowanej przez Prof. Mariana Garlickiego Klinice Ortopedycznej Śląskiej Akademii Medycznej w Bytomiu, gdzie w 1957 r. uzyskał tytuł specjalisty II stopnia w dziedzinie ortopedii i traumatologii. W tymże roku przeniósł się wraz z Prof. Garlickim do Warszawy obejmując stanowisko ordynatora oddziału dziecięcego Kliniki Ortopedycznej II Centralnego Szpitala Klinicznego Wojskowej Akademii Medycznej. W 1960 r. obronił pracę doktorską. Od kwietnia 1966 r. pracował na stanowisku adiunkta w Warszawskiej Klinice Ortopedycznej, gdzie w 1969 r. obronił rozprawę habilitacyjną. W 1970 roku został mianowany docentem Akademii Medycznej w Warszawie, a w 1979 r. – profesorem nadzwyczajnym. Po przejściu na emeryturę prof. Garlickiego objął po nim kierownictwo Katedry i Kliniki Ortopedycznej Akademii Medycznej w Warszawie. W 1988 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Dorobek naukowy obejmuje ponad 120 publikacji. Ich tematyką były zagadnienia leczenia wad wrodzonych narządu ruchu ze szczególnym uwzględnieniem wrodzonego niedorozwoju stawu biodrowego, leczenia urazów, zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego, skolioz i nowotworów narządu ruchu. Szczególnymi osiągnięciami Pana Profesora były prace nad problematyką ortopedycznego leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów, badania i działania organizatorskie w ramach projektu „zwalczanie skutków urazowości”, przeszczepiania unaczynionej tkanki kostnej i nowotworów narządu ruchu. Wiceprezes (1979-1986) i prezes Zarządu Głównego (1986-1990) Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego Przez wiele lat był członkiem Komitetu Redakcyjnego „Chirurgii Narządów Ruchu i Ortopedii Polskiej”. W latach 1974-1996 był delegatem Polskiej Grupy Narodowej w SICOT przewodnicząc jej od roku 1980. Zmarł w 1997 roku.