Urodził się 12 kwietnia 1932 roku w Łąckiej Woli koło Lwowa, specjalista ortopedii i chirurgii urazowej, prof. zw. dr hab. med., kierownik Katedry i Kliniki Ortopedii Akademii Medycznej w Gdańsku od 1990 do 1997 roku. Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku w 1955 r. Pracownik Kliniki od 1955 r. Specjalizacja II stopnia w zakresie ortopedii i traumatologii narządów ruchu w 1961 r. Doktorat w 1966 roku, a habilitacja w 1973 r. Jego główną pasją ortopedyczną była patologia biodra zarówno dziecięcego, jak i dorosłego. Wprowadził standardy operacyjnego leczenia rozwojowej dysplazji u dzieci, był prekursorem operacyjnego leczenia dysplazji stawu biodrowego u dorastających. W latach 1986-1989 wiceprezes Zarządu Głównego, od 1990 r. prezes Zarządu Głównego, od 1994 r. członek honorowy PTOiTr. Członek Sekcji Chirurgii Ręki od 1966 r. oraz Sekcji Ortopedii Dziecięcej PTOiTr. Członek Międzynarodowej Federacji Towarzystw Chirurgii Ręki. Profesora Szczekota zapamiętaliśmy jako człowieka obdarzonego niezwykłą charyzmą, znakomitego operatora, wspaniałego organizatora, który podobnie jak Zygmunt Ambros i Alfons Senger sięgnął po zaszczyt prezesa Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego. Za jego czasów Klinika Ortopedii uchodziła za jedną z najlepszych w kraju z wielkimi aspiracjami na przyszłość. Profesor Szczekot – śmiały operator, był zwolennikiem dewizy z herbu Gdańska „rozważna odwaga – odważna rozwaga”, którą przekładał na proste ortopedyczne „bój się, ale rób”. Zmarł nagle w 1997 roku.