Urodził się 3 października 1915 roku w Środzie Wielkopolskiej, specjalista ortopedii i traumatologii, prof. zw. dr hab. med. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1935-1939, uzyskując dyplom lekarza w 1945 r. W czasie okupacji pracował jako asystent – pomocnik w pracowni rentgenowskiej, a później w Oddziale Chirurgicznym Szpitala w Poznaniu. W 1946 r. podjął pracę w Klinice Ortopedycznej w Poznaniu. Doktorat uzyskał w 1950 r. W 1955 r. został mianowany docentem na podstawie rozprawy habilitacyjnej „Antetorsja szyjki kości udowej w dysplastycznym biodrze i jej pomiar tomograficzny”. W latach 1957-1967 pracował na stanowisku kierownika Katedry i Kliniki Ortopedii w Gdańsku. W latach 1962-1966 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1965 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 r. tytuł profesora zwyczajnego. Z Gdańska wrócił do Poznania i objął Katedrę i Klinikę Ortopedii, przekształconą w 1968 r. w Instytut Ortopedii i Rehabilitacji, którego został dyrektorem. Funkcję tę pełnił do czasu przejścia na emeryturę w roku 1986. Autor ponad 100 publikacji. Współautor, a w czwartym wydaniu współredaktor, podręcznika „Ortopedia i rehabilitacja”. Od 1954 r. jest Sekretarzem Redakcji, a od 1976 r. redaktorem naczelnym czasopisma „Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska”. W 1946 roku został członkiem Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, pełniąc wiele funkcji w Zarządzie Głównym: w latach 1953-1956 sekretarza, potem członka zarządu i wiceprezesa, a w latach 1974-1976 – prezesa. Zmarł nagle 7 września 1991 roku.