Urodził się w 1920 roku w Kielcach. Był plutonowym podchorążym, pseudonim Zen, w Armii Krajowej. Studiował od 1940 roku w filii kieleckiej Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, a w latach 1945-1949 w Poznaniu. Dyplom lekarza uzyskał w 1950 r., doktorat w 1961 r. Pracę w Klinice Ortopedycznej podjął w 1949 roku. Jeden z najwierniejszych uczniów i współpracowników prof. Degi. Ortopedia, zwłaszcza operacyjna, była jego pasją. Wykonał ponad 2700 operacji, w tym ponad 300 na zwichniętym biodrze dziecięcym i ponad 500 w bocznych skrzywieniach kręgosłupa. Całe swe życie podporządkował pracy zawodowej, mimo że nie przyniosło mu to ani zaszczytów, ani orderów. Był człowiekiem twardego charakteru i twardych zasad, bezkompromisowym patriotą. Nie ułatwiało mu to życia, zwłaszcza zawodowego. Ujmująca była jego koleżeńskość i wierność w przyjaźni oraz wręcz uczuciowy stosunek do chorych, a zwłaszcza dzieci. Przez 40 lat współuczestniczył w rozwoju i sukcesach Poznańskiej Kliniki Ortopedycznej. Operował, mimo ciężkiej choroby serca, do ostatnich godzin życia. Zmarł w 1988 roku.