Urodził się w 1914 roku w Hrubieszowie. Studia w Poznaniu (1933-1939), dyplom lekarza w Warszawie (1940), doktorat w 1948 r., a habilitacja w 1955 r. W latach 1940-1944 był lekarzem w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie w Kornicy.
W latach 1944-1946 służył w wojsku. W Klinice Ortopedycznej pracował w latach 1946-1954, należąc do tzw. „Wielkiej Szóstki” pierwszych współpracowników prof. Degi. W latach 1953-1954 był członkiem Ekipy Polskich Lekarzy Specjalistów Szpitala Klinicznego w Ham-Hyn w Korei Północnej. W 1954 roku zorganizował i został kierownikiem Katedry i Kliniki Ortopedycznej w Lublinie, pozostając na tym stanowisku do przejścia na emeryturę w 1984 roku. Zbudował od podstaw lecznictwo ortopedyczne na Lubelszczyźnie, wychował wielu następców. Ze szczególnym zainteresowaniem zajmował się podologią. Wydał słownik ortopedyczny francusko-polski, pośmiertnie ukazała się książka przygotowana pod jego redakcją „Ortopedia, traumatologia i rehabilitacja narządów ruchu”. Był wielkim erudytą, człowiekiem postępowym, pełnym inicjatyw, pomocnym i życzliwym wobec bliźnich. Zmarł w 1988 roku.