Urodził się 25 stycznia 1924 roku w Chojnicach. Naukę w gimnazjum ogólnokształcącym przerwał wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji wywieziony na przymusowe roboty, pracował fizycznie aż do wyzwolenia. Po zakończeniu wojny w ciągu roku uzyskał maturę i został studentem Akademii Medycznej w Gdańsku, którą ukończył w 1952 roku. Już rok wcześniej podjął pracę zawodową jako zastępca asystenta w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej, w roku 1953 przekształconym w Klinikę Ortopedii, gdzie pracował do końca życia. Specjalizację II stopnia z ortopedii i traumatologii uzyskał w 1957 r. W 1963 roku obronił pracę doktorską. W 1964 roku został mianowany adiunktem Kliniki Ortopedii. W 1965 roku odbył siedmiomiesięczny staż w ośrodkach ortopedycznych Francji, gdzie został przyjęty do tamtejszego Towarzystwa Ortopedycznego. Od 1955 roku pełnił funkcję kierownika Wojewódzkiej Poradni Usprawniania Leczniczego. Opublikował 44 prace naukowe, głównie na temat bocznego skrzywienia kręgosłupa, patologii stawu biodrowego, powikłań schorzeń kończyn dolnych w następstwie choroby Heinego-Medina oraz mózgowego porażenia dziecięcego. Był współautorem skryptu, a następnie podręcznika ortopedii pod redakcją profesora Zygmunta Ambrosa. Jako pierwszy w Polsce opisał jednostkę chorobową, zwaną w nomenklaturze łacińskiej rethrolisthesis i nadał jej polską nazwę „tyłozmyk”. W ostatnich latach życia przygotowywał swoją pracę habilitacyjną „Struktura kinetyczna oraz biomechaniczna chodu w ankylozie biodra”, której już nie zdołał dokończyć. Zmarł 22 października 1969 roku po krótkiej, pełnej cierpień chorobie.