Urodził się 18 września 1947 roku w Falęcicach. Studia na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi rozpoczął w 1965 roku. Egzamin specjalizacyjny I stopnia zdał w 1975 r. W 1977 r. rozpoczął pracę w ówczesnym Instytucie Chirurgii Urazowej, Ortopedii i Neurochirurgii Szpitala „na Szaserów” w Warszawie. Egzamin specjalizacyjny II stopnia zdał w 1978 r. Doktorat w 1979 r. Habilitował się w 1994 r. Profesor nadzwyczajny w 1996 r. Tytuł profesora zwyczajnego nauk medycznych w 2000 r. Kierownik Kliniki Ortopedii Dzieci w latach 1994-2001. Kliniką Traumatologii Narządu Ruchu kierował w latach 2001-2007. W 2007 r. wygrał konkurs na kierownika Kliniki Ortopedii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego SPSK w Otwocku, gdzie obecnie pracuje. Opracował zespołowo zagadnienia przeszczepów kostnych zamrożonych w Ortopedii i Traumatologii. Wprowadził metodę dystrakcyjnej osteogenezy według Ilizarowa w Klinice. Łącznie uzyskał pięć nagród i wyróżnień naukowych Rektora Wojskowej Akademii Medycznej. Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2012), Wyróżnienie Ministerstwa Zdrowia Ukrainy za kształcenie ortopedów Ukrainy (2010), Nagroda Ukraińskiego Towarzystwa Ortopedyczno-Traumatologicznego (2011). Członek Rzeczywisty Akademii Nauk Ukrainy (2011). Przez dwie kadencje prezes Zarządu Głównego PTOiTr w latach 2006-2010. Członek założyciel Towarzystwa Stosowania Metody Ilizarowa (ASAMI) oraz Polish Spine Society, członek międzynarodowych towarzystw ortopedycznych EFORT, SICOT, AAOS, ASAMI, EPOS.