Urodził się w 1929 roku w Poznaniu. Studia lekarskie rozpoczął w 1949 r. w Brnie (dawna Czechosłowacja), a w latach 1951-1954 kontynuował je w Poznaniu. Dyplom lekarza w 1954 r., doktorat w 1965 r., habilitacja w 1975 r. Całe swoje życie zawodowe związał z Poznańską Ortopedią. W Klinice Ortopedii pracował w latach 1954-1989. W latach 1988-1997 był dyrektorem Instytutu Ortopedii i Rehabilitacji. W 1989 r. zorganizował Klinikę Ortopedii Dziecięcej i został jej kierownikiem. Od 1998 r. do przejścia na emeryturę w 2000 r. był kierownikiem powołanej Katedry Ortopedii Dziecięcej. Przez wiele lat pełnił funkcje organizacyjne w szeregach Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego. Do najważniejszych z nich należy funkcja członka Zarządu Głównego PTOiTr (1985-1986), przewodniczącego Oddziału Poznańskiego PTOiTr (1988-1990) oraz przewodniczącego Sekcji Ortopedii Dziecięcej PTOiTr (1997-2000). Podstawowym tematem zainteresowań klinicznych i naukowych jest biomechanika stopy oraz deformacje wrodzone stopy ze szczególnym wyróżnieniem stopy końsko-szpotawej wrodzonej. Podsumowaniem jego doświadczeń w zakresie deformacji końsko-szpotawej stopy jest monografia pt. „Wrodzona stopa końsko-szpotawa”. W 2002 r. został redaktorem naczelnym podręcznika „Wiktora Degi Ortopedia i Rehabilitacja”, który stał się podstawowym polskim podręcznikiem ortopedii dla wielu roczników szkolących się ortopedów. Za zasługi dla środowiska ortopedycznego został Członkiem Honorowym PTOiTr w 2000 r., a w 2013 r. otrzymał medal 100-lecia Ortopedii Polskiej im. Ireneusza Wierzejewskiego.