Urodził się 15 czerwca 1904 roku w Łodzi, prof. dr hab. med., specjalista chirurgii i ortopedii dziecięcej. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego w 1931 r. Pracował w Warszawie w Klinice Chirurgii Ogólnej, a od 1932 r. na Oddziale Chirurgiczno-Ortopedycznym Kliniki Pediatrycznej przy ul. Litewskiej. W czasie okupacji hitlerowskiej był żołnierzem Armii Krajowej. Podczas Powstania Warszawskiego kierował pracą szpitala powstańczego. W 1945 r. zorganizował Oddział Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej Akademii Lekarskiej w Gdańsku i został jego kierownikiem. W 1948 r. otrzymał tytuł docenta i podjął zajęcia dydaktyczne dla studentów. W 1953 r. został kierownikiem utworzonej Kliniki Ortopedii oraz otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W listopadzie 1954 r. został przeniesiony do Łodzi, gdzie organizował Klinikę Chirurgii Dziecięcej Akademii Medycznej, którą prowadził do 1974 r. – do przejścia na emeryturę. Autor 85 publikacji. Członek Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych – przez wiele lat przewodniczący Oddziału Łódzkiego. Od 1951 r. członek Brytyjskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych. Odznaczony za działalność w czasie wojny Krzyżem Walecznych, Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Armii Krajowej, a za pracę zawodową – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w 1987 roku.