Urodził się 21 lipca 1927 roku we wsi Dawidy. Dyplom lekarza uzyskał w 1954 r. w Akademii Medycznej w Lublinie. W 1961 r. uzyskał specjalizację z zakresu ortopedii. Doktorat obronił w 1964 r. Po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego objął stanowisko docenta Kliniki Ortopedii. W 1988 r. uzyskał tytuł profesora. Przez wiele lat pełnił funkcję pełnomocnika Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych ds. zatrudnienia absolwentów Akademii Medycznej w Lublinie. W 1984 r. przejął po prof. Piątkowskim kierownictwo lubelskiej Kliniki Ortopedii. Był recenzentem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych, członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska oraz redagował liczne nieperiodyczne wydawnictwa, poświęcone zagadnieniom ortopedii i traumatologii. Zaliczał się do pionierów nowoczesnych zasad organizacji kursów, szkoleń i konferencji medycznych. Wspierał rozwój nowych metod leczenia. Zapoczątkował protezoplastykę stawów biodrowych ale był świadom jej ograniczeń i następstw oraz umiał wcześnie wprowadzić metody leczenia obluzowań sztucznych stawów. Zmarł 30 września 1994 roku.