Urodził się w 1927 roku w Wołkowysku. Studia lekarskie odbył w Warszawie (1946-1952). W latach 1951-1957 pracował na Oddziale Chirurgicznym Szpitala Wojewódzkiego w Opolu, uzyskując I stopień z zakresu chirurgii ogólnej (1955), specjalizację z chirurgii urazowej (1957) i II stopień z ortopedii (1960). Od 1958 roku pełnił funkcję ordynatora Oddziału Chirurgii Urazowej i Ortopedii Szpitala Miejskiego w Raciborzu. Doktoryzował się (1968). Habilitował się w roku 1985. Stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał na Śl.A.M. w 1990 r. Był prezesem Katowickiego Oddziału PTOiTr. Odznaczony m.in.: Za wzorową pracę w Służbie Zdrowie (1988), Medal Zwycięstwa i Wolności (1971), Krzyż Partyzancki (1971), Krzyż AK z Londynu. W 1990 roku otrzymał nagrodę PAN i Ministra Kierownika Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego za szczególne osiągnięcia w opracowaniu systemu stabilizatorów „R” w leczeniu trudnych przypadków złamań oraz polskiej metody wydłużania kończyn. Około 50 patentów zabezpieczył w Urzędach Patentowych RP, RFN, Szwajcarii. Odszedł nagle dnia 1 lutego 1994 r. w Katowicach. Został pochowany 5 lutego 1994 roku na cmentarzu Jeruzalem w Raciborzu.