Urodził się 31 marca 1922 roku w Skaryszewach w województwie gdańskim. W 1951 r. ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. W trakcie studiów od III roku był wolontariuszem Oddziału Ortopedycznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. J. Babińskiego we Wrocławiu. W latach 1952-1954 pracował na Oddziale Chirurgicznym Szpitala Miejskiego w Tarnowie. Po powrocie do Wrocławia podjął pracę na Oddziale Ortopedycznym Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. J. Babińskiego. W 1959 r. objął stanowisko starszego asystenta Kliniki Ortopedii powstałej na bazie ww. Szpitala. Tytuł doktora nauk medycznych uzyskał w 1964 r. W 1965 r. został powołany na stanowisko adiunkta Kliniki Ortopedii. Od śmierci Docenta Kowalskiego w 1967 r. pełnił obowiązki kierownika Kliniki. W 1969 r. decyzją ministra zdrowia otrzymał tytuł docenta na podstawie rozprawy habilitacyjnej „Transplantacja chrząstki stawowej homogennej konserwowanej w niskich temperaturach” i został powołany na stanowisko kierownika Kliniki Ortopedii, które piastował do swojej nagłej śmierci 30.03.1973 r. W okresie kierowania Kliniką Ortopedii przewodniczył Oddziałowi Dolnośląskiemu PTOiTr, był specjalistą wojewódzkim ds. ortopedii i traumatologii. Był inicjatorem i głównym twórcą Banku Kostnego przy Klinice Ortopedii oraz pionierem w Polsce przeszczepów chrząstki homogennej, konserwowanej w niskich temperaturach.