Urodził się 31 grudnia 1916 roku w Łomży. Studia medyczne rozpoczął na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1934 r., absolutorium uzyskał w 1940 r. na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego, a dyplom lekarski w 1945 r. na Uniwersytecie im. Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Doktoryzował się w 1948 r. na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1953 r. uzyskał specjalizację w zakresie ortopedii i chirurgii urazowej, tytuł doktora habilitowanego w 1967 r. Odbył liczne szkolenia zagraniczne. Po uzyskaniu dyplomu podjął pracę jako asystent w Szpitalu Powiatowym w Łomży, by następnie przenieść się do Warszawy. W latach 1948-1949 w ramach służby wojskowej pracował w Wojskowym Szpitalu Okręgowym w Warszawie, następnie w Stołecznym Szpitalu na ul. Kopernika. W 1957 r. rozpoczął pracę w Klinice Chirurgii Urazowej Studium Doskonalenia Lekarzy AM w Warszawie, a w 1961 r. został ordynatorem Oddziału Urazowo-Ortopedycznego Miejskiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Warszawie. W 1964 r. objął stanowisko ordynatora Oddziału Chirurgii Ortopedycznej w Instytucie Reumatologii w Warszawie (obecnie Klinika Reumoortopedii), którą kierował do chwili przejścia na emeryturę z końcem 1986 r. W latach 1980-1982 był dyrektorem Instytutu Reumatologii. Z funkcji tej zrezygnował na własną prośbę. W 1967 r. w kierowanej przez Niego Klinice wykonano pierwszy w Polsce zabieg wszczepienia endoprotezy kolana. Był członkiem honorowym ERASS (European Rheumatoid Arthritis Surgical Society), Fińskiego Towarzystwa Reumatologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego; przewodniczącym Komitetu Reumoortopedii przy Europejskiej Lidze przeciw Reumatyzmowi (EULAR); założycielem, wraz z doc. M. Śmiłowiczem, Sekcji Reumoortopedii w PTOiTr; członkiem Komitetu Redakcyjnego Chirurgii Narządów Ruchu i Ortopedii Polskiej. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 10 czerwca 2011 r.