Urodził się 8 grudnia 1908 roku w Drohobyczu. W 1927 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w 1933 r. Pracował we lwowskich szpitalach, w tym jako asystent na Oddziale Chirurgii Dziecięcej Szpitala im. św. Zofii. Od 1939 r. był asystentem w Klinice Chirurgii Ogólnej Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycznego oraz na Oddziale Chirurgii Dziecięcej Szpitala Powszechnego. W 1944 r. objął stanowisko starszego asystenta Kliniki Chirurgii Ogólnej Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycznego. Podczas II wojny światowej służył również w Armii Krajowej, gdzie sprawował funkcję zastępcy szefa Służby Zdrowia Okręgu Lwów. W 1944 r. powołany do Wojska Polskiego z przydziałem na ordynatora Oddziału Chirurgicznego 66 Szpitala Ewakuacyjnego. W tym okresie pracował jednocześnie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1945-1946 był kolejno naczelnym chirurgiem Szpitala Wojskowego w Poznaniu i ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie. W 1946 r. został starszym asystentem w Centralnym Instytucie Chirurgii Urazowej w Warszawie, a w 1948 r. objął stanowisko adiunkta III Kliniki Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego UW. W 1947 r. uzyskał doktora, a w 1951 uzyskał habilitację. W 1952 r. kierownik Kliniki Chirurgii Ortopedycznej Śląskiej AM. W latach 1954-1957 rektor Śląskiej Akademii Medycznej. W 1954 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego Śląskiej Akademii Medycznej. W okresie 1958-1965 był pierwszym komendantem-rektorem Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W latach 1960-1984 był krajowym konsultantem do spraw ortopedii i traumatologii. W 1963 r. otrzymał tytuł naukowy profesora. W 1966 r. został kierownikiem Katedry i Kliniki Ortopedycznej Akademii Medycznej w Warszawie. Stanowisko zajmował do 1979 r. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej, a w 1996 r. Śląskiej Akademii Medycznej. Zmarł 23 maja 2002 roku.