Urodził się 19 grudnia 1931 roku we Lwowie. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej, Uniwersytetu w Ołomuńcu i Akademii Medycznej w Łodzi. Dyplom lekarza otrzymał w 1955 r. W 1961 r. uzyskał II stopień specjalizacji z ortopedii i traumatologii, a w 1965 r. II stopień specjalizacji z organizacji ochrony zdrowia. W 1971 r. obronił rozprawę doktorską. W latach 1956-1963 był asystentem w Oddziale Chirurgii Urazowej i Ortopedycznej Szpitala Wojewódzkiego w Opolu. Następnie pełnił funkcję dyrektora Szpitala Miejskiego w Brzegu, w którym zorganizował Oddział Urazowo-Ortopedyczny. W okresie 1978-1999 pracował na stanowisku ordynatora Oddziału Chirurgii Urazowej i Ortopedycznej w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Opolu. W swojej pracy zawodowej odbył szkolenia i staże w Klinikach w Pradze, Brnie, Notingham i Frankfurkcie. Jako pierwszy w Polsce dokonał udanej replantacji amputowanego przedramienia. W swoich zainteresowaniach chirurgicznych szczególną wagę przykładał do ortopedii i traumatologii miednicy, stawu biodrowego. Kompendium prac obejmujących wymienioną tematykę opublikowano w Pamiętnikach XXIII Dni Ortopedycznych Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego. W 1980 r. został powołany na stanowisko konsultanta wojewódzkiego w zakresie ortopedii i traumatologii, a w 1983 r. mianowano go członkiem Krajowego Zespołu Specjalistycznego ds. Ortopedii i Traumatologii. W 2003 r. przyznano mu tytuł Honorowego Członka Polskiego Towarzystwa Ortopedii i Traumatologii. Zmarł 4 czerwca 2009 r. w Opolu.