Urodził się 15 sierpnia 1916 roku w Merefie na Ukrainie. Studia lekarskie odbył w latach 1934-1939 w Warszawie. Dyplom lekarza 1945, doktorat 1948, habilitacja 1952. W latach 1936-1939 był asystentem w Katedrze Anatomii Prawidłowej. W latach 1940-1942 pracował wraz z prof. Raszeją w Szpitalu PCK, następnie w latach 1942-1944 u prof. Degi w Szpitalu Karola i Marii w Warszawie. W latach 1946-1952 pracował w Klinice Ortopedycznej w Poznaniu. Kierował Szpitalem Greckim w Dziwnowie w latach 1949-1950, był naczelnym lekarzem Szpitala PCK w Korei w 1953 roku. Wiceminister zdrowia w latach 1954-1957. W latach 1957-1973 pełnił wysokie funkcje w Wojskowej Służbie Zdrowia w stopniu generała brygady. Na emeryturze od 1973 roku. Ostatni z tzw. „Wielkiej Szóstki” pierwszych współpracowników prof. Degi. Nestor ortopedii polskiej.
