Dzisiaj w chwilach nasilających się opinii, że pomoc Żydom w Polsce podczas okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej była bardzo skromna lub wręcz nie istniała, przypomnienie faktów historycznych w tym konkretnym przypadku staje się celowe i sprawiedliwe. Postawa Profesora Raszei jest przykładem głębokiego humanizmu poszanowania wartości życia i godności człowieka, bez względu na jego narodowość, wyznanie czy poglądy polityczne. Franciszek Raszeja poniósł śmierć w getcie warszawskim 21 lipca 1942 roku.
W ubiegłym roku 2016 minęła stu dwudziesta rocznica urodzin Profesora Franciszka Raszei. Jubileusz ten skłania do szeregu refleksji w świetle współczesnych wydarzeń. Jesteśmy obecnie świadkami wielkich przewartościowań postaw ludzkich dokonujących się na naszych oczach, zapewnień, niespełnionych obietnic i zawiedzionych nadziei związanych z trudną transformacją ustroju państwa u progu trzeciego tysiąclecia. W chwilach zadumy sięgamy często do odległych wzorców postępowania wybitnych Polaków którzy złożyli daninę własnej krwi w tragicznych latach naszej historii.