Urodził się 15 lipca 1937 roku w Bałtowie. W 1963 r. otrzymał dyplom lekarza Akademii Medycznej w Lublinie i podjął pracę w Klinice Ortopedii. Oprócz specjalizacji II stopnia z ortopedii i traumatologii uzyskał także specjalizację II stopnia w zakresie patomorfologii w 1973 r., zaś doktorat w 1974 r. Habilitował się w 2002 r. Od 1967 r. prowadzi Pracownię Histopatologiczną Kliniki Ortopedii. W latach 1978-1989 był przedstawicielem Polski w grupie ekspertów onkologii ortopedycznej. Prowadził wieloletnie badania i opracował zasady profilaktyki nabytych zniekształceń stóp kobiet. Od 1987 r. przez 13 lat był wojewódzkim konsultantem ortopedii i traumatologii na Lubelszczyźnie. Opracował i wdrożył skuteczny program profilaktyki dysplazji stawu biodrowego u noworodków i niemowląt. Przyczynił się do utworzenia Poradni Preluksacyjnych w Puławach, Poniatowej, Lubartowie i w Lublinie oraz do organizacji Oddziałów Ortopedyczno-Urazowych w Poniatowej i w Lublinie. Przebywał w ośrodkach naukowych i klinicznych w kraju i za granicą. Opracował zestaw do trepanobiopsji opatentowany w 1990 r. Był członkiem klinicznego zespołu, który przez 10 lat realizował naukowy rządowy program onkologiczny i wypracował zasady kompleksowego rozpoznawania i leczenia nowotworów i zmian guzopodobnych narządów ruchu. Przewodniczył komitetom naukowym przygotowującym główne tematy Zjazdów PTOiTr w roku 1982 (zapalenia kości) i w roku 1996 (nowotwory i zmiany guzopodobne narządów ruchu). W latach 1994-2007 był zastępcą kierownika Kliniki Ortopedii i Traumatologii w Lublinie, zaś w latach 2001-2004 był prezesem Lubelskiego Oddziału PTOiTr.