Urodził się we Lwowie 4 maja 1937 roku. Studia medyczne ukończył we Wrocławiu. Po odbyciu stażu rozpoczął pracę jako wolontariusz w II Klinice Chorób Wewnętrznych. Karierę internisty przerwała mu 2-letnia służba wojskowa, podczas której zainteresował się radiologią. Jako radiolog zaczął pracować w Warszawie, w Szpitalu Miejskim nr 8, a po 2 latach przeniósł się do Zakładu Radiologii AM w Warszawie, w którym z niewielkimi przerwami związany jest do dziś. W Zakładzie Radiologii AM zrobił pierwszy i drugi stopień specjalizacji i obronił pracę doktorską. Jednak głównym tematem, któremu się poświęcił, była diagnostyka układu mięśniowo-szkieletowego. Obecnie zainteresowania naukowe dotyczą diagnostyki następstw urazów, kości i stawów, zmian zapalnych i zwyrodnieniowych, nowotworów narządu ruchu oraz pierwotnych zaburzeń kostnienia – osteochondrodysplazji. Ten ostatni temat związany jest ze stosowaniem metody Ilizarowa. Zagadnieniem tym zajmuje się od początku wprowadzenia tej metody do Polski, tj. od końca lat 80. W tym samym czasie w ramach współpracy Kliniki Ortopedycznej z Katedrą Ceramiki Specjalnej AGH w Krakowie rozpoczął badania nad kompozytami węglowymi i stosowaniem ich w radiologii. Od 1994 roku pełni funkcję przewodniczącego Sekcji Diagnostyki Narządu Ruchu Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego.