Urodził się 1 września 1912 roku w Warszawie. W latach 1931-1936 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Dyplom lekarza uzyskał w 1937 r. W 1938 r. rozpoczął pracę w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Brał udział w kampanii wrześniowej w 1939 r. W czasie Powstania Warszawskiego leczy powstańców. Od 1946 r. pracował w Centralnym Instytucie Chirurgii Urazowej, przekształconym w III Klinikę Chrurgiczno-Ortopedyczną Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora otrzymał w 1948 r. Habilitował się w 1952 roku u prof. Adama Grucy. W 1952 r. został kierownikiem Kliniki Ortopedii i Traumatologii w Szpitalu Przemienienia Pańskiego na Pradze w Warszawie. Członek Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa, Polskiego Towarzystwa Chirurgów. Aktywnie działał w obszarze medycyny sportowej. Od 1946 r. był członkiem Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych. W latach 1971-1974 był dyrektorem Centrum Medycyny Sportowej AWF w Warszawie. Wychował wielu znakomitych traumatologów i ortopedów. Zmarł 28 lipca 1981 roku. Został pochowany w Warszawie na Starych Powązkach.