Urodził się w Graboszewie pod Wrześnią. Studia w Poznaniu w latach 1933-1939. Dyplom lekarza w 1946 r., doktorat w 1950 r. W latach 1941-1944 pracował na Oddziale Ortopedycznym Szpitala im. Karola i Marii, gdzie ordynatorem był prof. Dega. W czasie powstania w szpitalu polowym, potem był lekarzem wiejskim w Falenicy. W 1945 roku organizował wraz z prof. Degą Klinikę Ortopedyczną w Poznaniu. W latach 1947-1948 czynna służba wojskowa w Szpitalu Wojskowym w Olsztynie. Następnie do roku 1965 pracował w Klinice Ortopedycznej, będąc prawą ręką profesora Degi, wyręczając go we wszystkich procedurach administracyjnych, należąc do tzw. „Wielkiej Szóstki” pierwszych współpracowników prof. Degi. W 1965 roku objął dyrekturę Wojewódzkiego Szpitala Ortopedycznego im. I. Wierzejewskiego, dawnego Poznańskiego Zakładu Ortopedycznego im. B. S. Gąsiorowskiego. Przebudował i unowocześnił szpital, stawiając go na wysokim poziomie klinicznym. W 1985 r. przeszedł na emeryturę. Był prawym człowiekiem, sumiennym lekarzem, przemiłym i uczuciowym kolegą. Zmarł 13 września 1989 roku w Poznaniu.