Urodził się 18 grudnia 1918 roku w Klomnicach. Studia medyczne rozpoczął w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim, a ukończył je w Bolonii. W 1948 r. rozpoczął pracę w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. W 1953 r. uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu ortopedii i traumatologii. W styczniu 1955 r. został ordynatorem jednego z oddziałów tego szpitala. W latach 1956–1957 służbowo wyjechał do Korei, gdzie pełnił funkcję doradcy ds. ortopedii i traumatologii. Po powrocie do kraju, ponownie podjął pracę w piekarskim szpitalu. W kwietniu 1970 r. objął stanowisko dyrektora szpitala. W latach 1975-1981 pełnił funkcję naczelnego dyrektora Specjalistycznego Zespołu Urazowo-Ortopedycznego „Repty-Piekary“ w Tarnowskich Górach. Od 1981 do 1988 r. był dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. Jednocześnie pracował jako ordynator Oddziału Schorzeń i Urazów Kręgosłupa. W jego dorobku naukowym znajduje się wiele nowatorskich metod leczenia operacyjnego urazów kręgosłupa. To on był również twórcą jednego z pierwszych w kraju – wydzielonego Oddziału Leczenia Urazów Kręgosłupa z szkodzeniem rdzenia kręgowego. W 1965 r. wprowadził do leczenia chirurgicznego złamań kręgosłupa skonstruowaną przez siebie stabilizującą płytę metalową, zwaną „płytką Daaba”. Przez wiele lat, na szczeblu wojewódzkim i krajowym, pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w Polskim Towarzystwie Ortopedycznym i Traumatologicznym. Wielokrotnie honorowany najwyższymi odznaczeniami państwowymi, w tym m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim OOP, Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim i Medalem za Warszawę 1939-1945. Zmarł 22 lutego 1988 r.